بررسی توانایی هرسپتین نشاندارشده با tc 99m در تفکیک رده های سلولی a431 -mcf7-bt474 و توزیع حیاتی آن در موش سالم balb/c

سرطان پستان، یکی از شایعترین سرطان ها در زنان است که حدود 3/1-30%- همه سرطان ها در زنان را به خود اختصاص داده و عامل 19% از مرگ های ناشی از سرطان است. روش های تشخیصی مختلفی برای سرطان پستان ارائه شده است. رادیوایمونوسینتی گرافی یکی از جدیدترین این روش ها است که طی آن آنتی بادی معینی علیه آنتی ژن موردنظر انتخاب شده و با رادیوایزوتوپ تشخیصی مناسب نشاندار می گردد. کمپلکس نشاندار به بیمار تزریق و پرتو گسیل شده از رادیوایزوتوپ، زمینه را برای تصویربرداری و تخمین غیر تهاجمی نوع تومور فراهم می کند. در این تحقیق، قابلیت هرسپتین نشاندار شده با تکنسیوم در اتصال به رده های سلولی سرطان پستان که آنتی ژن her2 را در سطوح مختلف بیان می کنند مورد بررسی قرار گرفت. پیش از انجام تست اتصال سلولی، انجام آزمون های کنترل کیفی برای بررسی پایداری، ایمونوراکتیویته و کشندگی سلولی کمپلکس لازم الاجرا می باشد. با توجه به این نکته، پایداری کمپلکس در بازه زمانی 24 ساعت بعد از نشاندارسازی در بافر سالین و سرم خون انسان به کمک کاغذهای tlc اندازه گیری شد. همچنین با توجه به اینکه فرآیند نشاندارسازی روی توانایی آنتی بادی در اتصال به آنتی ژن سلولی اثر می گذارد، ایمونوراکتیویته طبق روش لیندمو تعیین شد. همچنین برای اطمینان از عدم کشندگی سلولی کمپلکس با توجه به اینکه کمپلکس تشخیصی می باشد، mtt assey روی رده های سلولی مورد آزمایش قرار گرفت. در مرحله بعد، آزمون اتصال سلولی کمپلکس tc-herceptin 99m به رده های سلولی mcf7,a431 و bt474 برای بررسی اولین فرضیه تحقیق صورت گرفت. توزیع زیستی در موش سالم، از دیگر تست های بسیار مهمی بود که برای بررسی پایداری in vivo کمپلکس نشاندار صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که کمپلکس حاصل با ایمونوراکتیویته 65% از پایداری 24 ساعته قابل قبولی در سرم خون و سالین برخوردار است و با توجه به نتایج اتصال سلولی احتمالا می تواند در کارهای تشخیصی نیز مورد استفاده قرار گیرد.